Choroba autoimmunologiczna jest rodzajem choroby, w której układ odpornościowy organizmu atakuje własne komórki i tkanki, traktując je jako obce. W zdrowym organizmie układ odpornościowy działa na zasadzie rozpoznawania i zwalczania patogenów, takich jak bakterie, wirusy czy grzyby, chroniąc organizm przed infekcjami. Jednak w chorobach autoimmunologicznych układ odpornościowy staje się skierowany przeciwko własnym komórkom, tkankom i narządom organizmu, co prowadzi do uszkodzenia tkanek i powstania różnorodnych objawów chorobowych.

Przyczyny chorób autoimmunologicznych nie są w pełni poznane, ale wiadomo, że są one wynikiem skomplikowanych interakcji genetycznych, środowiskowych i immunologicznych. Wiele chorób autoimmunologicznych ma podłoże genetyczne, ale środowisko, takie jak infekcje, stres czy substancje chemiczne, może również odgrywać rolę w ich wystąpieniu.

Choroby autoimmunologiczne mogą dotyczyć różnych narządów i układów w organizmie, w tym układu krążenia (np. toczeń rumieniowaty układowy), układu pokarmowego (np. choroba trzewna, choroba Crohna), układu nerwowego (np. stwardnienie rozsiane), skóry (np. łuszczyca, toczeń rumieniowaty układowy), czy tarczycy (np. choroba Hashimoto, nadczynność tarczycy).

Objawy chorób autoimmunologicznych mogą być bardzo zróżnicowane i zależą od narządu lub tkanki, które są atakowane przez układ odpornościowy. Mogą to być objawy ogólnoustrojowe, takie jak zmęczenie, gorączka czy utrata masy ciała, jak również objawy charakterystyczne dla danego narządu, na przykład problemy z oddychaniem w przypadku zapalenia płuc w toczniu rumieniowatym układowym, czy problemy z ruchem w przypadku zapalenia stawów w reumatoidalnym zapaleniu stawów.

Leczenie chorób autoimmunologicznych polega głównie na łagodzeniu objawów, kontrolowaniu stanu zapalnego i utrzymaniu funkcji dotkniętych narządów. Sposoby leczenia obejmują stosowanie leków przeciwzapalnych, leków immunosupresyjnych, terapię biologiczną, a także modyfikację stylu życia, taką jak dieta i aktywność fizyczna. W niektórych przypadkach terapia immunosupresyjna jest stosowana w celu kontrolowania nadmiernego reaktywnego układu odpornościowego.